Patagonya'da yollar hiç bitmiyor...

Aynı türkü'de olduğu gibi''gidiyorum gündüz gece'' ne yol bitiyor ne de manzara değişiyor.Saatlerce değil onlarca saat manzara değişmiyor Patagonya'da. Patagonyayı Patagonya yapan tam da bu zaten. Uçsuz bucaksızlık,hiç bir şeye varamama,hep isteriz ya kısa zamanda bir yerlere varalım,fazla uğraşmayalım,nereye gittiğimizi ne kadar da varacağımızı bilelim,ayaklarımız yere bassın,emin ve güvende olalım bilerek ya da bildiğimizi sanarak.Buraları gezerken insan biraz anlıyor'' ne kadar bildiğini sandığını''. ..
İnsan tek bir resmin,tek bir ismin arkasında rahatlıkla yıllarını tüketebilir. Tek bir resim,tek bir resim bir çok şeyden vazgeçirebilir sizi.Buralarda o kadar çok resim ve o kadar çok isim var ki arkasından gidilecek. Daha önce bahsettiğim şiirsel isimler listesine rahatlıkla girebilir Patagonya ;Ne kadar çok bilinmezlik,ne kadar çok resim var içinde....
Hem saatlerce değişmeyecek manzara hem de o kadar çok resim olacak içinde nasıl??!..ne bileyim işte,Bariloche'deki Nahuel Huapi gölüne bakarken bunlar geldi ben de yazdım...